Ghana

Lieve familie en vrienden,

Het duurde even maar ik ben dan eindelijk begonnen aan mijn blog. Precies 5 weken geleden stond ik op Schiphol, afscheid genomen van familie en vrienden en nog geen idee wat ik kon verwachten. Inmiddels ben ik over de cultuurshock heen en gewend aan het Afrikaanse leven. Ik zal maar gewoon bij het begin beginnen. 

Na een goede vlucht zijn we dan eindelijk aangekomen in Ghana, we merken al meteen dat alles hier wat langzamer gaat: de Afrikaanse tijd. Gelukkig staat onze taxichauffeur ons al op te wachten om ons naar het vrijwilligershuis te brengen. Na een rit van 30 minuten komen we aan, er zitten veel jongeren buiten die ons verwelkomen. Het is een drukke boel. We krijgen een korte rondleiding door het huis waarna we op onze kamer komen, hier staan 2 stapelbedden en in 1 normaal bed. We liggen dus met z'n 5e op de kamer. Heeeel gezellig. Na een lange dag is het toch allemaal even wennen. Je bent al moe van de reis, van alle indrukken en bezweet van het warme klimaat. Dan kom je opeens terecht op een kamer met 5 mensen, een wc die niet door spoelt (doorspoelen moet dus met een emmer water) en met de mededeling dat er niet altijd water of elektriciteit is.

Na een goede eerste nacht en een douche voel ik me al wat frisser en heb ik er zin in. Het zijn leuke meiden in het huis en er hangt een goede sfeer. Mijn eerste dag hebben we de oriëntatie, iemand van Dream Africa Care Foundation (dacf) neemt ons mee naar Accra. We komen terecht op de grootste markt van West-Afrika, een plek waar ik me niet heel comfortabel voel. Iedereen kijkt je aan, iedereen wijst naar je of raakt je aan. Je bent een (witte) wandelende attractie. Heel apart. Het leven is zo anders hier. 

Gelukkig zijn we 5 weken verder en ben ik er inmiddels helemaal gewend aan het feit dat ik hier anders (wit) ben. Nog steeds is het raar als zomaar de taxichauffeur of een dokter (!!) je vraagt om je nummer of vraagt om jij met hem wil trouwen. Ook ben ik er aan gewend dat iedereen met je op de foto wil, je kan niet rustig door de supermarkt heen lopen zonder dat een hele familie met je op de foto wil. 

In deze 5 weken hebben we ook al wat van het land gezien we zijn naar Cape Coast en naar het eiland Ada Foah geweest. Cape Coast was erg leuk, een mooi strand, lekker gegeten (op Frouke na die had een kakkerlak in haar hamburger) en van het uitgaansleven genoten. Stappen in Ghana is hier heel normaal, vooral in Accra. Als je wil kan je hier 6 dagen uitgaan (zondag is de rust dag). Na het weekend van Cape Coast zijn we een weekend naar het eiland Ada Foah geweest. We gingen met iedereen uit het huis, dat was op dat moment met z'n 12e. Ada Foah is echt klein paradijsje. Na een rit van 2 uur in de trotro (het openbaar vervoer hier), gingen we in een vissersbootje naar het eiland toe. Het was al vrij laat dus gingen we nog snel wat eten en slapen in een hutje met 6 stapelbedden. En na een gebroken nachtje (bedden waren niet optimaal) word ik wakker, met mn voeten in het zand, de ochtend zon en een prachtig uitzicht over palmbomen bij de rivier en aan de andere kant de zee. Wat was dit genieten. Ik zal wat foto's toevoegen, dan kunnen jullie mee genieten. De andere 3 weekenden zijn we thuis gebleven, wat ook echt heerlijk is. We zijn een keer naar het strand geweest in Accra. Helaas kan je hier niet zwemmen in de zee want de lokale bevolking poept hier in én gooit al zijn afval in de zee. Je zwemt dus tussen de drolletjes en plastic zakjes. Verder gaan we veel naar de markt, uiteten en stappen in het weekend met iedereen van het huis. 

Stage;
En dan het punt waarvoor ik hier naar toe ben gekomen, de stage! Op dit moment loop ik stage in het Lekma ziekenhuis in Accra. Elke week sta ik op een andere afdeling, ik ga volgende morgen naar de 6de en daarmee ook de laatste afdeling. Ik ben geweest op de afdelingen: interne geneeskunde, kindergeneeskunde, chirurgie, gynaecologie en op de spoedeisende hulp, volgende week ga ik naar het 'theathre', hier worden verschillende operaties gedaan. Ik heb het echt ontzettend goed naar mijn zin in dit ziekenhuis, de zusters en dokters zijn over het algemeen heel aardig en willen je ook van alles leren. Ook leer ik ontzettend veel van de dingen die ik hier zie, soms leuke maar ook heftige dingen. Na volgende week ga ik naar een ander ziekenhuis, het La General ziekenhuis, ook in Accra. Hier zal ik 5 weken blijven. Na deze 5 weken vertrekken we naar een ziekenhuis in het Oosten van het land voor een paar weken en we eindigen in een kliniek in het Noorden. Tussendoor ben ik ook nog een paar weken in Accra, bijv. met kerst en nieuwjaar, dit zijn mijn vakantie weken. 

Dit is een beetje van hoe mijn 5 weken er hebben uitgezien. Ik hoop dat ik nu wat meer tijd heb om deze blog bij te houden. Zodat ook jullie op de hoogte zijn van mijn avonturen hier! 
Tot snel, liefs Vivian.